Հովհաննես Այվազովսկին (1817-1900), մինչև կյանքից հեռանալը, ամեն օր իր համախոհներից ստացել է անվանական բազում ծաղիկներ, իսկ ամեն տարի` Ծաղկազարդի օրը, անանուն անձից ստացել է հովտի սպիտակ շուշաններով լի զամբյուղ։

Հերիք է քննարկեք ու գրեք, որ Սիրիայից հետո Հայաստանն է, այդ Սիրիան է Հայաստանից հետո: Ինչպես Գազան՝ Արցախից հետո: Հայաստանը վաղուց թրքացած է:

«Այս կացության մեջ բոլոր հայ դասական քաղաքական հոսանքները շարունակում են մեր ժողովրդի ուշադրությունը, ունեցվածքը և մարդուժը սփռել տասնյակ հին, նույնանման և ապարդյուն անիրապաշտ ուղղություններով, օրինակ՝ ՄԱԿ, ԱՄՆ-ի ծերակույտն ու քաղաքագետները, Եվրոպայի խորհրդարան, Ֆրանսիական քաղաքական կուսակցություններ և այլ օտար պետություններ։ Այսպիսով, մեր ժողովրդի կարողությունը քամվում է և ամբողջովին մսխվում, մեր ժողովրդի ապագան վստահվում է ոչ հայկական ուժերին, որոնք ոչ մի գործնական շահ չունեն մեր խնդիրը լուծելու և ոչ մի իրական ազդեցություն չունեն մեր պատմական հայրենիքում որևէ բան փոխելու, նույնիսկ եթե ուզեն։ Այսպիսով, մեր սփյուռքի վիճակը անորոշ չափով կերկարաձգվի՝ տանելով մեր ժողովրդին ավելի ու ավելի խորացող ինքնալուծման՝ ձուլման անխուսափելի հոլովույթին։

Հաշված օրերի ընթացքում, կարելի է ասել, որ Թուրքիան գրավեց Սիրիան:

Էրդողանին հավատացողներ և թրքասերներ, նայեք և նկատի ունեցեք` այսպես` սիրալիր, ժպտավուն, Ասադի ձեռքը իր ափերի մեջ առած Էրդողանը թիկունքից հարվածեց նույն Ասադին և զավթեց ողջ Սիրիան:

Մի այնպիսի ողբ եք դրել, թե Բաշար Ասադը զրկվեց իշխանությունից: Ջհաննամին թե չզրկվեց:

Իրենց հավերժ կարծող իշխանությունները թող դաս քաղեն Սիրիայի անկումից՝ Ասադների դինաստիայի ավարտով: Աշխարհը դուրս է եկել դինաստիական կառավարման շրջանից, ոչ ոք չի սիրում անդադար իշխանության եկող ղեկավարների...

Սիրիան ամբողջությամբ գրավեցին թուրքերը, մայրաքաղաք Դամասկոսը ընկավ: Հայաստանը ապահովագրված չի թուրքական վտանգից, շատ հանգիստ նույնը կարող է լինել այստեղ...

Իսրայելի ուժային կառույցներն արդեն Սիրիայում են։ Իսրայելի պարեկները սիրիական Խան Առնաբա քաղաքում են, որտեղ իրականացնում են գործողություններ, ինչի հետևանքով կա արդեն մեկ զոհ սիրիական կողմից։

Շատ մոտ ապագայում Սիրիան մեր երկրում է պայթելու: Մինչդեռ մեզանում ամենից հզոր ճակատամարտը Կոմիտասի սիթիիում էր նախորդ օրը՝ բանջարեղենի բաժնում անվասայլակների միջև...